ΚΑΝΑΒΑ ΡΟΥΣΣΟΣ - ΚΡΑΣΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Ποικιλίες του νησιού:
Γέννημα του ηφαιστείου, η γη της Σαντορίνης, ιδιόμορφα φιλόξενη και ταυτόχρονα χαρισματική, αποτελεί εδώ και αιώνες ένα οικοσύστημα μοναδικό, για πολυάριθμες εκλεκτές ποικιλίες αμπέλου. Οι ποικιλίες που καλλιεργούνται είναι κυρίως λευκές και συγκεκριμένα είναι το Ασύρτικο, το Αθήρι και το Αηδάνι. Από τις κόκκινες ποκιλίες υπάρχουν το Μαυράθηρο, το Μαυροτάγανο και η Μαντηλαριά.

Από τα πιο γνωστά κρασιά του νησιού είναι το παραδοσιακό Νυχτέρι, λευκό, ξηρό παλαιωμένο και το Βινσάντο, γλυκό από λιαστά σταφύλια.

Κλίμα:
Η έλλειψη υπόγειων πηγών και οι πολύ χαμηλές βροχοπτώσεις καθιστούν την Σαντορίνη μία από τις πλέον άνυδρες περιοχές του Αιγαίου. Το κλίμα είναι Μεσογειακό, με έντονη ηλιοφάνεια και με σχετικά υψηλές θερμοκρασίες ακόμη και το χειμώνα.

Το καλοκαίρι κατά τη διάρκεια της παρατεταμένης ξηρασίας, τις ανάγκες των φυτών σε νερό ανακουφίζουν τα μελτέμια και οι ομίχλες που δημιουργούνται από την εξάτμιση της θάλασσας και σκεπάζουν το νησί, ανεβαίνοντας από την καλντέρα.

Τρόποι καλλιέργιας : Η γεωλογία της Σαντορίνης παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία και πλόυτο. Ασβεστολιθικά στρώματα, λάβα και σχιστολιθικά πετρώματα, πυρίτιο, σίδηρος, χαλκός είναι μερικά απ'τα συστατικά της Θηραϊκή γής, που δεν είναι ολότελα μαύρη αλλά και άσπρη και κίτρινη.

Η « άσπα » όπώς ονομάζται το αμμώδες ηφαιστειογενές έδαφος αποτελεί γόνιμο έδαφος για πολλες καλλιέργιες αλλά προτιμάται ιδιαίτερα απ'τους αμπελουργούς. Η μόρφωση των αμπελώνων, σε χαμηλά σχήματα, ουσιαστικά με ανύπαρκτο κορμό, υιοθετήθηκε για να αντέξουν τα φυτά στις υψηλές θερινές θερμοκρασίες και την παρατεταμένη ξηρασία, κατά τη διάρκεια της οποίας μόνο οι ομίχλες ανακουφίζουν τις ανάγκες των φυτών σε νερό. Για τον ίδιο λόγο, ο σαντορινιός αμπελώνας παραμένει αραιοφυτεμένος και οργανωμένος σε πεζούλες που βαθαίνουν το ελάχιστο γεωργικό έδαφος και συγκρατούν το νερό των σπάνιων βροχοπτώσεων. Παράλληλα, τα φυτικά προστατευτικά καλάθια, γνωστά σαν « αμπελιές », επιτρέπουν στα φυτά να δεχτούν την ευεργετική επίδραση των μελτεμιών, που αποτρέπουν τις θερμοκρασιακές εξάρσεις.

Έτσι, δεν πληγώνονται οι νέοι οφθαλμοί και οι λεπτές φλούδες των σταφυλιών που ωριμάζουν, από τα χτυπήματα της λεπτής άμμου που παρασύρεται από τους σφοδρούς εποχιακούς ανέμους.

Αυτή η αμπελοκομική τεχνική, προσαρμοσμένη στις ιδιαιτερότητες του σαντορινιού οικοσυστήματος, με πρακτικές που ανταποκρίνονται στις αρχές μιας βιολογικής καλλιέργειας, εξασφαλίζει εδώ και χρόνια μακροβιότητα στα φυτά και στους αμπελουργούς καλή ετήσια σοδεία.

Τρύγος :
Και φτάνει η ώρα της Βεντέμας (τρύγος). Η γιορτή του κάμπου ξεκινά σε όλο το νησί. Αυτή είναι και η πιο χαρακτηριστική εποχή στη Σαντορίνη, ένα κοπιαστικό πανηγύρι ξεκινά και το νησί παρουσιάζει έντονη κινητικότητα. Έχει μπεί ο Αύγουστος και όλες οι προκαταρτικές δουλειές έχουνε γίνει.

Οι ταράτσες ασπρίστηκαν και περιμένουν τα σταφύλια που θα λιαστούν στην αγγαλιά τους, οι κάναβες, τα πατητήρια, τα λινά και οι άφουρες περιμένουν καθαρά τα ωριμασμένα σταφύλια και τον μυρωδάτο μούστο. Άνδρες και γυναίκες βγαίνουν με τα φερεντίνια τους στο κάμπο. Τρυγάνε τον ευλογημένο καρπό και τραγουδάνε. Τα σταφύλια μαζεύονται στα κοφίνια, μεγάλα καλάθια από βέργες λυγαριάς, και μεταφέρονται με φροντίδα από τους αμπελώνες στις υπόσκαφες Σαντορινιές κάναβες, όπως αναφέρονται στη τοπική διάλεκτο, τα σκαμμένα στην άσπα οινοποιεία. Εκεί ξεκινά και το πάτημα, κάθε κάναβα έχει δύο τουλάχιστον πατητήρια ένα για άσπρα και ένα για μαύρα σταφύλια. Ο μούστος αποθηκέυεται στις άφουρες και στις δεξαμενές οπου και παραμένει για όσο χρειαστεί.